EigenWijsHeid: Lizetta Scholte

Lizetta Scholte: “Maak kennis met je buurtgenoten”

Lizetta Scholte (73) is een echte eilander. Ze is op het Noordereiland geboren en getogen. Haar hele familie, vier generaties, woonde er ook. Haar oudste dochter woont er nog steeds. Lizetta groeide op in de Oeverstraat. “Mijn ouders leerden elkaar kennen in een naaiatelier, waar mijn vader perser was en mijn moeder naaister. Ze woonden eerst in bij zijn vader, in de Feijenoordstraat. Later verhuisden ze naar de Oeverstraat.”

Lizetta groeide onbezorgd op. Ze ging naar de School met de bijbel, de Heemskerkschool in de Prins Hendrikstraat “De Achterschool heette dat, de Voorschool was de openbare school” vult Lizetta aan.“ Het was een fijne tijd, ik heb nog steeds contact met oud-klasgenoten.”

Ze was al vroeg aan het werk. “Op mijn 12^e deed ik vakantiewerk hier op het eiland, het snijden van lappen die als poetslappen werden verkocht. Ook werkte ik bij ‘Eiertjetik’, zo noemden wij de eierfabriek waar eieren werden verwerkt voor bakkerijen.”

Er was in die tijd volop bedrijvigheid op het Noordereiland, veel cafés, winkels, scheepvaartkantoren en ook fabrieken, zoals een kistenfabriek, melkfabriek, gloeilampenfabriek en een limonadefabriek. Lizetta werkte in koekjesfabriek Maasstad en bij een kroketten- en loempia groothandel. “Bijna niet voor te stellen dat dit hier allemaal was, daar is niets meer van over. Het eiland geurde naar van alles, door allerlei producten die op het eiland gefabriceerd of hier aan de kade verladen werden. Ik ruik soms ineens nog de geur van teer, van de touwslager aan de kade.”

Ook werkte Lizetta in de kantine van de Kunstacademie, waar ze onder meer model stond bij de teken- en schilderlessen. “Later ga ik ook schilderen”, nam ze zich toen voor. Uit de schildersezel met schilderij in de gang van haar huidige woning blijkt dat ze die droom heeft waargemaakt. Ze is ook elke week te vinden in de schilderclub in het Huis van de Wijk en gaat naar schilderles in Veenendaal.

Familie bij elkaar

Op haar 15^e leerde ze de 19-jarige varensgast Bob kennen in een café tijdens Koninginnedag. Sindsdien was het ‘aan’, trouwden ze en konden ze gaan wonen in de Oeverstraat. “Dat was in die tijd makkelijk te regelen. Het was heel gewoon dat er hele families op het eiland woonden. Ging een kind het huis uit, dan kon vaak via de huisbaas of woningcorporatie een woning op het eiland geregeld worden. Er was veel sociale cohesie, het beruchte ‘touwtje uit de deur’ was heel gebruikelijk. “Iedereen op de trap van het huis was je tante en je kwam bij elkaar over de vloer. Je hielp elkaar als dat nodig was en als je van huis ging, wist iedereen dat de sleutel in de wc lag”.

Bezige bij

Toen Bob ziek werd verhuisden ze naar een seniorenwoning aan de Prins Hendrikkade, waar ze samen genoten van het uitzicht op het water. In 2023 overleed Bob, waardoor een moeilijke periode voor Lizetta aanbrak. “Gelukkig krijg ik veel steun van mijn kinderen en heb ik van alles om handen. Ik heb nogal wat hobby’s: schilderen, bedrukken van servies of kleding en ik naai lingerie voor transgenders.”

Lizetta is haar leven lang een bezig bijtje. Ze was vrijwilliger bij de bewonersvereniging en het buurtcentrum, organiseerde jarenlang het Sinterklaasfeest en reisjes voor ouderen. “Ik vond het toen al belangrijk om oud en jong met elkaar te verbinden. Als ik computerles gaf aan ouderen in het buurtcentrum betrok ik daar de jongeren bij die in een andere zaal aan het sporten waren. Zo leerden zij elkaar beter kennen en waarderen.”

Minder contact

Ze heeft het Noordereiland zien veranderen. Van een en al scheepvaartbedrijvigheid, de verloedering en leegstand in de 70-er jaren tot de rust die het eiland nu uitstraalt. Waar geen winkels meer en nog maar een paar cafés zijn en er veel jonge bewoners zijn gekomen. “Het wordt nu meer een yuppeneiland, met dure woningen. Deze jonge mensen werken en recreëren vooral buiten het eiland, laten hun boodschappen thuis bezorgen. Daardoor is er minder contact met elkaar. Ik begrijp dat wel, maar het is vooral jammer. Ik vind het belangrijk dat het hier sociaal blijft, haalbaar voor mensen met een laag inkomen.”

Haar oproep aan alle bewoners, huidige én nieuwkomers: “Maak kennis met je buren, bied elkaar hulp aan. Bezoek de lokale horeca en ondernemers en ontmoet je buurtgenoten.”

Haar favoriete plek op het Noordereiland? “Dat was Duimdrop. Doodzonde dat die weg moest. Het was een fijne plek waar kinderen konden spelen en bewoners gezellig bij elkaar kwamen en op de kinderen letten, ook buren die zelf geen kinderen hadden.”

Verder heeft ze geen specifieke favoriete plek. Het Noordereiland is haar ‘thuis’ en ze geniet vooral van het uitzicht op het water en de mensen om haar heen.

INFORMATIE BOEK

Boek ‘EigenWijsHeid’ / Caro Linares, 44 p.
(uitgave in eigen beheer).

Drukker: Drukbedrijf, Amsterdam.

Bestellen via: Caro Linares: caro.linares.foto@gmail.com

Lees alle verhalen hier:
Boek EigenWijsHeid »

Foto’s EigenWijsHeid expositie Van der Takstraat

27 juli 2024
(Klik op een foto voor een vergroting)