EigenWijsHeid: Errol de Clercq

Errol de Clercq: “Eilanders leven gezonder”

Errol (69) werd geboren in Suriname, in Nieuw Nickerie. Het district Nickerie staat bekend om de machinale rijstbouw. Hij groeide er op samen met vijf broers en twee zussen. Zijn vader had een kippenboerderij en 2 koeien. Errol hielp er graag, ook bij het koeien melken. Hij bleek best een aardig balletje te kunnen trappen. Op zijn 17^e droomde hij dan ook van een voetbalcarrière in Nederland.

Hij ging werken als inklaarder bij Scheepvaartmaatschappij Suriname. Daar viel zijn voetbaltalent ook op. “Vaar mee met ons naar Duitsland, dan kan je daarvandaan naar Nederland, om te voetballen”, werd hem gevraagd. Maar varen zag Errol niet zo zitten. Alleen al bij de gedachte werd hij zeeziek. Op zijn 18^e ging hij in dienst bij de TRIS, de Troepenmacht in Suriname. Ook daar viel zijn voetbaltalent op en speelde hij wedstrijden tegen MVV, het militaire team. In de hoofdkazerne in Paramaribo had hij daardoor een goed leven, hij deed er karweitjes, hielp bij de was en in de keuken, ging af en toe lekker zwemmen en daarnaast veel trainen en voetballen.

In januari 1975 ging hij naar Nederland en trok in Rotterdam bij zijn broer in. Het was wel wennen aan de Nederlandse cultuur en vooral aan het klimaat. “Koud hier, het lijkt wel een vriezer!” Ook al was hij een buitenmens, hij wilde vanwege het klimaat graag werk ergens binnen vinden. Hij schreef zich in bij Schoevers voor een boekhoudingsopleiding, waarna hij werkte in een taxfree shop. Toen die ging sluiten werkte hij tot 1980 bij expeditiebedrijf Kühne + Nagel.

Voetballen kon Errol hier in Rotterdam gelukkig ook. Bijna lukte het om bij Sparta ingelijfd te worden, maar uiteindelijk werd het een voetbalcarrière bij hoofdklasser amateurs CVV.

Verhuizen

Zijn broer verhuisde naar Vlissingen en toen Errol een weekend op bezoek was zag hij een vacature in de Zeeuwse Courant. Hij solliciteerde en kon aan het werk bij Metrec Metals recycling in Middelburg, maar bleef wel in Rotterdam wonen. Toen het bedrijf verhuisde naar Maarssenbroek, verhuisde Errol mee en vestigde zich daar. Een brand in de fabriek betekende in 1986 het einde van zijn baan en keerde hij terug naar Rotterdam en ging wonen in de Sleephellingstraat. Vanwege de renovatie verkaste hij na enige jaren naar zijn huidige woning aan het Burgemeester Hoffmanplein.

Hij werkte nog een korte tijd bij een ziekenfonds, maar al snel besloot hij zelfstandig ondernemer te worden en werkte voor diverse schilders- en onderhoudsbedrijven in Rotterdam. Nu hij gepensioneerd is klust hij nog steeds, maar dan vooral voor vrienden, kennissen en buren.

Surinaams smullen
Errol is een ware gastronoom, hij heeft een passie voor koken. Op het Noordereiland maakte hij heerlijke Surinaamse gerechten, die hij graag deelde met buren en familie. Zijn broodjes verkocht hij lange tijd aan ‘Tejas’, een populaire kroeg onder jongeren van het eiland. De broodjes van ‘SwitiÉ’ waren befaamd. “Op de Maaskade verkocht ik tijdens de Opzoomerdag in 1995 ook heerlijke sateetjes, samen met familie en vrienden. Hartstikke leuk was dat! En in 2023 deed ik mee met Street Kitchen en konden de bezoekers genieten van mijn broodje bakkeljauw, kip kerrie en Bravoe groentesoep.”

Sambalman
Een aantal van zijn broers en zussen woont in Nederland en ook zij hebben hier een goed leven opgebouwd. Broer Maurice heeft het zelfs tot legendarische bekendheid gebracht. Hij werd de ‘Sambalman’, die overal in Rotterdam zijn eigengemaakte sambal aan de man bracht. “Ik haalde vaak de ingrediënten en potjes voor hem.” De Sambalman vertrok in 2022 voorgoed naar Suriname. Errol mist zijn thuisland ook wel en gaat er regelmatig naartoe om familie en vrienden te bezoeken, maar keert daarna graag weer terug naar zijn thuis in Rotterdam.

Rust
Hij heeft het naar zijn zin hier op het Noordereiland. Hij heeft fijne buren, van allerlei nationaliteiten, waarmee hij een praatje maakt en zo nodig helpt met kluswerk. Thuis speelt hij gitaar en zorgt hij met plezier voor grasparkiet Junior. Als hij gaat wandelen flaneert hij graag over de Maaskade en in Ons Park. “Daar heb ik trouwens wel ideeën voor. Maak op het landhoofd een gezellige plek waar je wat kunt eten en drinken. Kinderen kunnen lekker spelen in het park, terwijl de ouders van het uitzicht genieten en elkaar ontmoeten. Ik run die tent dan wel!”

Een tip voor nieuwe bewoners hoeft hij niet te geven. “De mensen die hier komen wonen, wéten waarom ze hier willen wonen. Het is een prachtige en heerlijk rustige plek. Dat komt door al het water rondom. Loop even een rondje over het eiland en je komt helemaal tot rust. Eilanders leven gezonder, hier!”

INFORMATIE BOEK

Boek ‘EigenWijsHeid’ / Caro Linares, 44 p.
(uitgave in eigen beheer).

Drukker: Drukbedrijf, Amsterdam.

Bestellen via: Caro Linares: caro.linares.foto@gmail.com

Lees alle verhalen hier:
Boek EigenWijsHeid »

Foto’s EigenWijsHeid expositie Van der Takstraat

27 juli 2024
(Klik op een foto voor een vergroting)