EigenWijsHeid: Henny Thannhauser

Henny Thannhauser: “Hier groeten mensen elkaar nog”

Het is even zoeken in de gangen van het wooncomplex Noorderlicht, pal naast de opgang naar de Willemsbrug. Een paar keer slaan we een doodlopende gang in en lijkt de lift onvindbaar. Uiteindelijk weten we de woning van Henny van Thannhauser (73) te vinden. We worden begroet door Henny en Ahmid, haar hulp, die druk bezig is met het poetsen van de badkamer.

Henny woont daar sinds 2006 en helemaal naar haar zin in haar ruime appartement. “Ik woonde eerst in Pendrecht, maar bij renovaties werd asbest aangetroffen. Daardoor was er veel lawaai, gerommel en gedoe. Een goed moment om eens naar een ander huis uit te kijken. Ik heb een woonpas aangevraagd en ging ervan uit dat het wel even zou duren. Maar tot mijn verrassing kreeg ik al snel een telefoontje dat ik naar deze woning kon komen kijken. Dat was gelijk raak. Tegenwoordig gaat dat wel even anders. Een dochter van een vriendin van mij woont al tijden op zolder omdat ze nergens een woning kan vinden.”

Ze werkte jaren op kantoor, tot ze uiteindelijk leuk werk vond bij Stichting Welzijn Feijenoord. “Daar deed ik heel gevarieerd werk en kon ik doen waar maar mijn hart naar uitging: mensen helpen en niet hele dagen achter een bureau zitten. Nee, ik ging er op uit, bij ouderen langs om een praatje te maken, hulp te bieden of maaltijden te bezorgen. Leuk om iets zinvols te doen en iets te kunnen betekenen voor die ouderen.”

Met het Noordereiland maakte ze kennis toen ze als kind regelmatig achterop de fiets zat bij haar moeder, die door de Van der Takstraat de hol op over de oude Willemsbrug naar de stad fietste. “Ik vond dat toen al een bijzondere plek. Het is heel leuk dat ik daar nu woon. Er zijn de laatste jaren best wel wat woningen bijgebouwd, met jongere, nieuwe bewoners, dat geeft weer een hele ander dynamiek hier op het eiland. Dat vind ik een goede ontwikkeling.”

De laatste paar jaar kwakkelt Henny met haar gezondheid, ze heeft een opspelige nieuwe knie en een tijdje terug haar heup gebroken. Daarom komt Ahmid haar helpen om het huis op orde te houden. “Doe de buitenkant van de keukenkastjes maar”, vertelt ze hem tussendoor als hij vraagt of hij nog iets kan doen. “Ik ben heel blij met hem, hij is heel aardig en weet precies wat er moet gebeuren. En ik heb een beetje aanspraak”. Vanwege haar gezondheid komt ze minder vaak de deur uit, dan is het fijn dat ze regelmatig bezoek krijgt. “Toch ga ik er af en toe nog op uit, hoor, bijvoorbeeld om boodschappen te doen. Laatst ben ik zelfs met de Zonnebloem op pad geweest.” Twee jaar geleden overleed haar trouwe teckel Dinky. Een heel gemis, vindt ze dat en daardoor komt ze ook minder vaak buiten. Toch is een nieuwe hond geen optie, gezien haar gezondheidsproblemen. Af en toe past ze wel op een hond van iemand anders, dat is ook leuk.

“Ik ben ook wel een beetje een loner, graag op mezelf. Maar dat geeft niks, ik vind dat wel fijn, eigenlijk. Ik was ooit getrouwd en heb twee kinderen, die me regelmatig bezoeken en bellen.”

Henny’s favoriete plekken op het Noordereiland zijn het Antwerpse hoofd (“even van het mooie uitzicht en de schepen genieten”), het hondenveldje in Ons Park, waar ze voorheen vaak met Dinky was en nu nog regelmatig een praatje maakt met de hondenbaasjes. Ook het Burgemeester Hoffmanplein vindt ze een fijne locatie, een leuke plek met een historische betekenis.

“Wat ik zo prettig vind aan het eiland, behalve de mooie ligging, is dat (de meeste) mensen hier elkaar nog groeten. Waar vind je dat nog in deze stad?”

INFORMATIE BOEK

Boek ‘EigenWijsHeid’ / Caro Linares, 44 p.
(uitgave in eigen beheer).

Drukker: Drukbedrijf, Amsterdam.

Bestellen via: Caro Linares: caro.linares.foto@gmail.com

Lees alle verhalen hier:
Boek EigenWijsHeid »

Foto’s EigenWijsHeid expositie Van der Takstraat

27 juli 2024
(Klik op een foto voor een vergroting)