EigenWijsHeid: Peter Hofland

EigenwijsHeid

In het verleden
in vervlogen tijden
toen de bruggen verbonden
en verbindingen vormden
de Hef en de Willemsspoorbrug
toen woonden we
aan de drukke van der Tak
met de vele winkels en negotie
wisten we van elkaar nog
wie we waren
en wat we deden
In het verleden
wisten we niet
wat er zou geschieden
in de wereld, in Rotterdam
op ons eiland
We voeren op de Maas
van ons naar hen
van de aarde naar de hemel
in ieder geval van Rotterdam
naar Duitsland en verder
Nu brengen wij een groet
van het verleden naar het heden
een groet van ons
aan al het nieuwe
en we kijken daarnaar uit
met soms vragen
in onze geest
soms onzekerheid
maar altijd met goede moed
althans dat proberen we
beloofd is beloofd

Sjaak Weg

Ik geniet van het water
de rust, de openheid
en deze on-Rotterdamse plek
Het eiland is gedichtenwaardig
ik leef, adem, schrijf
en ben vol van je
mijn Noorderplek
in Rotterdam
midden in de Maas
Ik voel me thuis
met al mijn gedachten
en overwegingen
maar thuis inderdaad
Het gaat niet altijd goed,
vaak verliezen we,
verlies ik
zoals we dat allen ondergaan
maar de trouw blijft,
de trouw aan de Stad,
aan jullie
en aan de inspiratie
Veel is verdwenen
maar het nieuwe heeft ook haar charme
oud wordt verandering
en het lot keert
Jonge mensen
waar vroeger bakkers, slagers
en mevrouw Mientjes
en een bankgebouw waren
Wie kent het verleden
en wie leert van mij?
Schrijver, Spartaan,
mens, eilander
in hart en ziel
in heel mijn zijn

Jan en Coby

Zeebenen en rivierbenen

Hij had de juiste papieren
en werkte zelfs
tot na zijn pensioen
op de rivier
maar ook op zee
Zij zorgde thuis
voor de kinderen
De zee was speciaal
en vroeg naar hem,
schipper met zeebenen
schipper met zicht
Nu beiden op leeftijd,
het leven wat rustiger
tijd om bij te komen
na alles wat woog
Het werk is gedaan en
het leven heeft zich ontrold
Zij hoeven niet meer
en kunnen mijmeren
en getuigen van de kracht
en de kleur van de rivier
en van de zee
Ze waren schippers
en gaven het beste
aan wie dat wilden ontvangen

Jacoba Kieboom-Burggraaf

Wat wil je weten?
Ik ben 97 en weet het misschien
Ik heb het nodige gedurfd
in mijn leven,
in het verzet tijdens de oorlog,
mijn hals gewaagd
Och, ik een heldin?
ik deed het gewoon,
vond dat het moest
Ik wilde weten
en ben nog steeds nieuwsgierig
vind dat een kwaliteit
zo van: wie ben ik en
wie ben jij, wat beweegt ons
en waar staan we,
in de wereld, in een oorlog,
goed of fout
maar ook in het heden?
Ik zie nieuwe dingen gelukkig
in het oude
en beloof jullie alle goeds
maar ja, het kan verkeren
Ik ben oud maar niet uitgeteld,
slecht ter been maar niet wankel,
tastend maar niet wanhopig,
ver maar nog niet klaar,
altijd met vragen met slechts
soms een antwoord, met slechts
soms een oplossing voor ons samen
strijdend in het verzet toen
maar nu rustend in mijn gedachten
en wie weet komt er een glorieus einde
voor mij, voor jou, voor ons die zuchtend zoeken
naar een zachte wereld,
ja een zachte wereld

Errol de Clercq

Het is wat koud voor jou hier
maar niet in een Surinaams hart
Je kwam van ver
en je vult het eiland
met je kaseko en bigi pokoe
en je Surinaamse broodjes
zodat een iedere Nederlander
bij jou op vakantie kan
in eigen land
met een paar palmbomen
het eiland een tropisch eiland
in de Maas
mede door jou
Jong en jeugdig was je vertrokken
uit jouw land
en voetbal had je voor ogen
maar voetbal werd sambal
en andere lekkernijen,
warme gerechten in een koud land
De zee was niet jouw geluk
maar dat was hier in de stad
met je buren, je collega’s
in de jaren die waren
Het water omringt jou
en jij wilt delen
met iedereen die je kent
ver en dichtbij
vreemd en gewoon
vriend en vijand
jong en oud
Delen wil je
vanuit jouw Surinaamse hart

Zomer in de stad

Ik schilder aan de Maaskade
sinds 1982
Uit de speakers komen
Braziliaanse klanken
de tropen in Rotterdam
Ik ben soms verdrietig
maar schilder door
een oeuvre nu al van jaren
God houdt mij vast
met Hem kan ik door
en creëer ik warme kunst
Ik kan niet anders
gelukkig aan de Maaskade
De oorlog heb ik niet meegemaakt
maar ik verzet me tegen het duister,
tegen de verdrukking,
gevoelig en zwak soms
maar groot in verlangen
Rotterdam, ik verkies jou boven alles
boven andere invloeden
Ik ben gegroeid hier in jou
op deze plek op het Noordereiland
met de zomer in de stad en
de zwoele avondlucht boven
de Boompjes en de Maasboulevard in
azuurblauw
Braziliaanse muziek uit de speakers
Rotterdam, jou schilder ik, jou schilder ik
zolang ik kan

Wim Wilbers

Een rondleiding geef ik
over het eiland
dwars door de geschiedenis
natuurlijk de oorlog, het schieten,
het vluchten, de nederlaag,
het sterven en de capitulatie
Later kwamen er mensen
die de strijd niet echt kenden
en hier kwamen wonen,
werken en studeren
Er was de bedrijvigheid
op de kades van de binnenvaart
maar altijd het water, de Maas
met in de vroege zomer
haar schittering op de kleine,
kabbelende golven en
de trage maar verraderlijke stroming
Mensen luisteren naar mij
wanneer ik hen rondleid
en ik aan hen vertel
over die vroegere dagen
van verhalen over liefdes, scheidingen,
pogingen tot verzoening, het geloof,
het buitenland, de jeugd en
de ouderdom, de geboorten
en het onvermijdelijke sterven
Dit alles op het onbeweeglijke
grote schip middenin de rivier
oftewel het Noordereiland
Ik kijk uit mijn raam
en zie een zwartgele watertaxi
de schittering doorklieven
Het is rustig nu maar
hoelang zal dat blijven?
hoelang zal onze mijmering nog voortduren?