15 geselecteerde gedichten

Blue amigo

Blue amigo,
Carpe noctem,

Desirade,
Barbarossa,

Serafina,
Independent,

Noordkaap, Poolzee,
Agnes, Pia,
Pannenkoekenboot

Jenneke ter Horst

Sproeimeester

Drijfnat als de muren in een urenlang draaiend stoombad
in een zwembad met meerdere baden,
zelfs een buitenbad waar regendruppels in verdrinken
en naar de bodem zinken
om zich te mengen met liters vocht binnen de wanden waarop hij driftig slaat
alsof hij absolute droogte met heel zijn hart en lichaam haat.

Kim Longwood

Noordereiland mon amour

tijd ademt hier op en neer in droevige getijden
van voor en na – wat hier was komt niet meer terug
zo is een stad verdeeld – twee delen aan een natte grens

daartussen een eiland – stil wijst een witte poes de weg
daar zijn de huizen bloemen geven straten kleur
zo verscholen looft men daar het gulden midden

deze stad is een lief om je hoofd op te leggen
je kijkt naar de hemel en ziet de wolken
vergeefs zoeken naar een luchtspoor

onze poëzie is gewoon tussen achterklooster en de brink
in scheldend vloekharde klinkers onder asfalt
medeklinkers razen om je heen in rotterdamse ziektes

vruchteloos de hoogte zoekend zie je
behalve ijle lucht is niets wat torens bindt dan
mode van beton en glas en heel veel geld

kijk beneden daar waar alles woelt en kolkt
bij een waslijn aan het water zijn we samen het idee
van stad – het water het water is de brug

Jos de Klerk

Mijn vissenik

waarom brengt elk schip
met onverschrokken vracht
souvenirs van gesmolten tinnen tuinen

waarom vergeet de kust golven op te vangen
verwonden zich aan scherp basalt
klagen de zwartbemosselde kade aan

notenbomen op de kade prevelen gebeden
voor vlinders die hun takken bewonen

manmoedig wassend boegwater
zakt door zijn in passaatwinden verdronken voeten
kan mijn vissenhuid niet langer dragen

wolken schrikken van schaduwen in
het trage dronkenverwonde water
maken zich uit de voeten

notenbomen op de kade prevelen gebeden
voor vlinders die hun takken bewonen

vanuit het hoosvat duik ik
onder in de stroom
ademend door kieuwen
geen herinnering wie ik was
is een broze melkwitglazen droom
klein mensje op sterk water
kind op grasveld met kapiteinspet uurglas en kompas

waarom verlost een zwarte bolder niet
mijn vissenziel

Pieter Loef

Zou een okapi doorhebben dat hij uit twee dieren bestaat

zijn zilver gezicht fonkelt
blaast zachtjes om mijn frons te ontkreuken
hij houdt me elke nacht stevig vast in slaap
dolfijnen stikken als ze zouden slapen
ook daadkrachtige dolfijnen
worden nooit landdieren

in mijn navel fluistert hij vuurvos fantasieën
verbeelden is genoeg voor ons, enkel
alleen voelt men drang naar avontuur
en behoefte te veroveren

sinds hij mijn vederwereld vormt

sta ik gemakkelijk rechtop
anders dan dolfijnen, wiens kop altijd gevuld
met de volgende hap naar lucht
zijn wij gedachteloos

onze borstkassen bewegen simultaan
tot één,
zoals een okapi uit twee dieren
ontstaat de madeliefjesketting
bedekt mijn moedervlekken
mijn voorhoofd strijkt glad
tot glitters in epoxy

Angelika Geronymaki

Samen alleen

Hoofden raken voeten en armen raken benen.
Dunne witte dekens liggen als gevallen bladeren over de grond uitgezaaid.
Een sportschoen steekt uit zonder zool. Deze is ergens achtergebleven.
Ergens waar veiligheid niet was maar de dromen begonnen.
Dromen naar een nieuw leven in een veilig land dat Nederland heet.
Metalen hekken vormen een diepe snee door het hart.
Geen deken die die wond kan dichten.
Nog een nacht buiten op de grond.

Sanna van Renesse

Vampier Maché

n de luie kamer hangt de kunstenaar
als dracula te drogen
ogen lopen als druipend fruit
over het laaghangend voorhoofd uit
onder hem rond linnen doek
gespannen voor het bloeden
tevens de titel van zijn boek
flaptekst: voor echte mannen

De hulp komt binnen met een mop
en sop in emmers water
om elke tien minuten op het doek
de schoonheid schoon te maken
hij veegt de dikke tranen op
het lachen komt pas later

De mop is dat de echte man
verwachting heeft geschapen
maar zelf als babylammetje
om moeder loopt te blaten

De moeder staat, te paard, op gang
afkeuring uit te stralen
haar ogen spuwen dierlijk vuur
door hoepels springen haar soldaten
hun linnen parachutes blijven
in de hoepels haken
wie had gedacht dat moeders zo
van kinderen vampiers maken

Bart Hoevenaars

Lieve sterveling

Durf te springen in ijskoud water
al beneemt de kou je even de adem
trillende lippen gesloten ogen
kippenvel moed
Ik ben er op het droge

met een thermosfles vol wat je wilt
gemberthee of melk met rum
van duiken word je dapper
dus spring maar lieve sterveling

Wanneer je bibberend en zinderend
op de kade staat weet je
De dapperen kunnen leven
en de zon en ik zullen je samen met
een droge handdoek omhelzen

Lianne Collignon

Betrokken

brak, onder barre voeten
knispert stijl als helder water,
vervliegt de reis met ’t tij

nog eenmaal verscheept ze
dit laveloze hart van hier naar later

zo tussen twee oevers in,
stroomopwaarts, droomt ze thans,
ongebonden, en sneller dan
ik drogen kan

Mike Hartog

Je wilde me de ruimte geven

Tussen de sterren je kamp opslaan
en dan vanuit de tent de dag zien opkomen,
de aarde tussen duim en wijsvinger, turend
als door een glazen knikker.
Ik klop het kleed uit na de picknick
dan zie je vannacht een meteorenregen.

Als ik niet meer weet waar ik heen moet
houd ik een magneet bij mijn kompas,
of volg ik kruimels ruimtepuin
terug naar een bewoonde wereld.

Houston kun je me horen?
(het geluid van zand in tandwielen)
Radioverbindingen zijn – als bordspellen en flessen wijn –
gemaakt voor meer dan één persoon.
Ik dwaal tussen frequenties, boetseer uit het gekraak
een stem: maak je geen zorgen, verdwalen kan overal.

In mijn slaapzak draai ik rondjes
droom het geluid van druppels op tentdoek,
van hoe je zei: oneindig plus één
is ook oneindig.

Maartje Godfroy

hoofdletter

ik was een hoofdletter
en dacht dat alles na mij
vanzelf wel mee zou vallen
ik stond altijd vooraan in de rij
was overal als eerste bij, stak
schouderkoppen boven alles uit

zinnen sleepten, streepten, schraapten
het verhaal stokstijf, gestopt
waar ik pas net begonnen was

zonder stenenstoet geen domino
hoe hard de eerste zet ook is

leer vallen met de rest

Jasmijn Lobik

De overkant

De overkant wist de passant
is louter perspectief
Slaafs en oeverloos
Bewaakt het de eenzijdigheid
Zelden definitief.

Karin van Dorsselaer

Uit de knoop

In mijn mond,
achterin,
bouwt speeksel zich langzaam op.

Mijn nagel prikt
in de ruwe veters van de schoen,
terwijl mijn pols het koude leer aanraakt.

Ik laat de veters door mijn handen glijden,
net zoals deze wedstrijd dat nog kan.
Het zijn toch echt de laatste meters.

Het speeksel doorslikken,
de knoop uit de veters halen.
Veters opnieuw strikken,
Nieuwe start, en niet meer balen

Elgar Slooten

Erasmusbrug

Van hippe bakfiets tot vieze trekker,
van marathon tot woonprotest.

Cancellara stoempend in de tour,
Jezus slepend met het kruis.

Van Berkel schiep de connectie,
6800 ton pure perfectie.

Wim van Ooijen

Verbinding

een hoofddoek
een bruine kleur
een rood kleed
een exotische geur

delfts blauwe muren
oranje haren
adidas slippers,
groene paren

dreadlocks in de wind
sproeten op de wang
geen zicht, geen gehoor
een been, verlamd

rimpels onder de ogen
een tere huid
een grote leesbril
een stem zo luid

eerste stapjes
laatste hapjes
stoere petjes
grijze pak, netjes

verblijfsvergunning
twents accent
kaapverdische bekeerling
asielzoekerstent

hazenlip
moedervlek
met beide handen
geen bestek

Nur Simsek